جداسازی منگنز ازآب با استفاده از کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی آنیلین و مقایسه با جاذب های متعارف از قبیل کربن فعال ،آنتراسیت و مبادله کننده ی یونی

ترکیبات منگنز در آب ایجاد کدورت کرده و اثرات سوئی در آب های آشامیدنی و صنعتی دارند. در این تحقیق تأثیر پلیمرهای هادی از قبیل پلی آنیلین و کامپوزیت های آنها که با استفاده از پایدار کننده های متفاوت مثل دودسیل بنزن سولفونات سدیم، پلی اتیلن گلیکول، پلی وینیل الکل، پلی وینیل پیرولیدون، دودسیل هیدروکسید سولفونات سدیم و هیدروکسی پروپیل سلولز تهیه شده اند، برای جداسازی یون منگنز از آب بررسی شده است. همچنین جداسازی یون منگنز به وسیله جاذب های تجاری مثل آنتراسیت، کربن فعال و بنتونیت انجام شده است. سرانجام مقایسه ای بین پلیمرهای هادی و کامپوزیت های آنها با جاذب های متفاوت مورد مطالعه قرار گرفته است. جهت انجام آزمایش ها از روش رآکتور اختلاط کامل (cmbr) برای جاذب های مختلف با شرایط یکسان از نظر زمان تماس، میزان جاذب مصرفی، ph انجام شده است. نتیجه نشان داد پلی آنیلین و کامپوزیت های آنها می توانند جاذب های خوبی برای جداسازی منگنز باشند.